"دشت شیمبار خوزستان" را با بهار می شناسند+عکس

به گزارش خبرنگار برنا از اهواز، اگر از شما پرسیده شود که با شنیدن نام خوزستان چه تصاویری در ذهنتان نقش می بندد، قطعا نخل، نی، کارون، سد و نفت جزو اولین ها هستند، که بیشتر در بخش مرکزی و جنوبی خوزستان وجود دارند، اما کمتر کسی شمال خوزستان و مکان های بکر و ویژه گردشگری آن را می شناسد؛ آنهایی که این مکان ها را می شناسند، برای حضور و تنفس هوایی پاکیزه و لذت بردن از مناظر منحصر به فرد این مناطق هر ساله لحظه شماری می کنند. بی شک طبیعت خوزستان چهار فصل است و هر قسمت از آن دارای مناظر متنوع و زیبایست که کمتر شناخته شده اند.

دشت شیمبار؛ یکی از بکر ترین، زیباترین، هیجان‌انگیز‌ترین جاذبه‌های طبیعی و جاهای دیدنی خوزستان پهناور است که از توابع بخش چلو شهرستان اندیکا و دارای بیش از ۵۰ هزار هکتار مساحت است.

شیمبار را با بهار می شناسند؛ زمانی که دشت شیمبار با جامه‌ای دل‌انگیز و سبز و هوایی مطبوع و دلپذیر به زیباترین حالت خود می‌رسد. البته پاییزهای دشت شیمبار نیز با رنگ‌هایی دل‌فریب، جذابیت خودش را دارد و بسیاری از گردشگران این زمان را ترجیح می‌دهند. همچنین تابستان‌ها، این دشت با برخورداری از هوای خنک، میزبان بسیاری از مسافران و طبیعت‌دوستان است.

این مکان دیدنی که به بهشت توصیف می شود، سرسبز و بخش از آن به دامنه‌ کوه دلا ختم می شود. چشمه‌های متعدد، آبشارهای زیبا، شَط شیمبار و جنگل‌های پوشیده از درختان بلوط، بادام کوهی، بوته‌های وحشی، اسفندان، مهلو، ارزن، بنه، افرا، کلخنگ، جاز، انواع قارچ و مرکبات، انگور کوهی، توت، انار و سیب، از ظرفیت های بی‌نظیر این منطقه خدادادی است.

کوه‌های سر به فلک کشیده‌، گل‌ها و بوته‌های متنوع، حیات وحش(خرس، گرگ، کفتار، گله‌های گراز و پرندگان شکاری مانند عقاب و کرکس) و دامنه های سرسبز آن، بهترین شرایط را برای کوهنوردی فراهم آورده که دل کندن از آن دشوار است.

اهالی شیمبار

اهالی شیمبار را ایلات کوه‌نشین بختیاری تشکیل داده اند که علاوه بر دامداری و کشاورزی دارای صنایع دستی و تولیدهای دامی از جمله چوقابافی، گلیم‌بافی، قالی‌بافی، لباس‌های محلی، پنیر محلی، کره محلی، روغن محلی، کشک، قارا، عسل و نان تیری هستند. همچنین چوکلی بازی، الختر، اسب‌سواری، تیراندازی نیز از بازیهای بومی این منطقه است.

معروف ترین غذاهای سنتی این منطقه نیز شامل کباب بختیاری، اوترشی، اوبسور، موسیر و قارچ سرخ شده، گرده و توچری است.

آثار باستانی دشت شیمبار

تنگ بتا با ۱۲ نقش برجسته‌ هشت‌و‌نیم متری و یک نقش ۱۴۰ سانتی‌متری، در ارتفاع های کوه دلا شهرستان اندیکا واقع شده است. بر اساس بررسی‌هایی باستان‌شناسی طی دوره‌های مختلف در این منطقه و در وسعت شهرستان اندیکا نزدیک به ۷۰۰ محوطه و بنای تاریخی و باستانی، شناسایی شده است.

تنگ بتا از متفاوت‌ترین نقش برجسته‌های خوزستان است. با در نظرگیری نوع پوشش و آرایش موی سر در این سنگ‌نگاره‌ها، می‌توان تخمین زد که هم‌زمان با دوره‌ اشکانیان و مربوط‌ به الیمائیدها هستند. الیمائی‌ها حکومت محلی هم‌زمان با اشکانیان بودند که اندیکا بخشی از قلمرو آن‌ها محسوب می‌شد.

تنگ بتا در سال ۱۳۸۹ به شماره‌  ۲۵۹۸۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد. این محوطه شامل دو بخش می‌شود؛ یک تابلو که نقش یک نفر روی آن حجاری شده است و تابلوی دیگر که در آن ۱۲ نقش برجسته‌ وجود دارد. در این نقش برجسته‌ ۱۲ نفری، ۹ نفر هم‌قد هستند و در بخش دیگر، سه نفر قامت کوتاه‌تری دارند. در میانه‌ نقش این ۱۲ انسان، کتیبه، گرز و پایه‌ آتش‌دان دیده می‌شود.

بر سر دو نفر از آن‌ها تاجی قرار دارد که این دو نفر را از سایرین ممتاز و جدا می‌کند و به نظر می‌رسد که ملکه و همسر شاه باشند. حالت افراد به‌نحوی است که گویی در حال انجام مراسم مذهبی هستند.

جاذبه های مکانی دشت شیمبار

تالاب شیمبار در امتداد رشته‌کوه‌های زاگرس و در منطقه حفاظت‌شده شیمبار واقع شده است. این منطقه در حوزه استحفاظی شهرستان اندیکا و مسجدسلیمان، در فاصله ۸۰ کیلومتری شمال شرق آن واقع شده است و جانوران خاص زاگرس نظیر سنجاب ایرانی، کل و بز، پلنگ، خرس، کبک و تیهو در این محدوده رویت شده است.

تالاب شیمبار به‌دلیل قرارگیری در ارتفاع های استان خوزستان، تحت‌تاثیر آب‌ و‌ هوای کوهستانی است و بارش فراوان باران، به‌ویژه در پاییز و زمستان دارد. گونه‌های بسیاری از پرندگان مانند پلیکان، چلچله، کشیمیان و... در این تالاب زندگی می‌کنند.

از میان سایر جاذبه‌های طبیعی و تاریخی دشت شیمبار می‌توان تالاب گندیکال، رودخانه‌ شیمبار، آبشار پل نگین، دشت جنگلی جلگه شیمبار، پل نگین، بقایای آسیاب‌های آبی تتگ سنان، قلعه دختر، کوه قلندرون، قلعه کله قندی، قلعه آهنگری، امامزاده صالح ابراهیم در دامنه کوه دمه، امامزاده بابا زاهد، امامزاده محمد ابن حمام در ضلع شرقی شیمبار و شیرهای سنگی و کهریزهای عهدکهن را می‌توان نام برد.

راه های رسیدن به دشت شیمبار

این مکان در نزدیکی مرز استان‌های خوزستان و چهارمحال بختیاری است که با شهرستان مسجد سلیمان حدود ۱۰۰ کیلومتر، تا اهواز حدود ۲۵۰ کیلومتر و حدود ۲۷۳ کیلومتری شهرکرد است که در طول سال گردشگران بسیاری را پذیراست. مهم‌ترین راه دسترسی به منطقه، مسیر جدید‌الاحداث مسجدسلیمان به شهرکرد محسوب می‌شود. این مسیر تا ابتدای منطقه آسفالت شده است. داخل منطقه، راه‌های شنی روستای وجود دارد. مسیر دیگری از بخش اندیکا به‌سمت بخش بازفت امتداد دارد و از وسط منطقه می‌گذرد. بخشی از این مسیر آسفالت و قسمت‌هایی از آن شنی است.

مسیرهای مال‌رو و فرعی نیز وجود دارند که با امکان پیاده‌روی در آن‌ها و مشاهد‌ه‌ی طبیعت اطراف وجود دارد.

مهمترین مواردی که باید قبل و حین سفر به شیمبار باید بدانید

دشت شیمبار هنوز فاقد امکان های رفاهی و باید با خود مواد خوراکی اقلام مورد نیاز سفر به منطقه را به همراه داشته باشید. همچنین برای شب ماندن، باید مجهز به چادر و لوازم مربوطه بشوید.

بی شک در سفر به نواحی مختلف کشور باید ضمن احترام به باورهای مردم محلی در صورت امکان با خرید از صنایع دستی، اقامت در خانه‌های روستایی و اقامتگاه‌های بوم‌گردی، در رشد اقتصادی منطقه نقش آفرینی کنیم.

حتما یادمان باشد که مشتاقان بسیاری پس از ما قصد سفر به این منطقه و دیدن جاذبه های آن را دارند لذا با در نظر گرفتن اینکه طبیعت مادر تمامی جانداران است، آن را قدر بدانیم و از ریختن زباله(حتی موارد تجزیه‌پذیر و ته‌ سیگار)، کندن شاخه‌ها، شکار حیوان ها و هرگونه آسیب به پیکر آن جدا خودداری کنیم.

انتهای پیام/